Στανέλιους, Έρικ Γιόχαν

(Stagmlius). Σουηδός ποιητής (Γαΐρντσλαιζα 1793 - Στοκχόλμη 1823). Ευαίσθητος και φιλάσθενος, πέρασε από περιόδους εργασίας - από το 1815 ήταν καγκελάριος στις Εκκλησιαστικές Υποθέσεις - σε μακρά διαστήματα παραμονής στο Κάλμαρ, όπου ο πατέρας του είχε γίνει επίσκοπος. Απομονωμένος και μποέμ, ριγμένος στο ποτό και στο όπιο, ήταν το πρότυπο του ρομαντικού ποιητή. Το πρώτο αποσπασματικό έργο του, που περιλάμβανε ποιήματα εμπνευσμένα από τον Οβίδιο και τον Προπέρτιο, νεοκλασικές συνθέσεις, μπαλάντες και καντάτες γραμμένες στο ύφος των «γοτθιζόντων» (Σουηδία, λογοτεχνία), παρουσιάζουν έναν άνθρωπο με τρυφερή διάθεση και ακόρεστο αισθησιασμό. Η αντίθεση μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας, ο πόθος της απελευθέρωσης από τα γήινα πάθη με την κάθαρση και το θάνατο, πλουτίζουν την ωριμότερη ποίησή του και γίνονται το κύριο θέμα της, πλάι σε μια γαλήνια πίστη και σε στιγμές θρησκευτικής έκστασης, όπως στα σονέτα και στις ελεγείες και στα ποιήματα για την Αμάντα. Η μόνη συλλογή που δημοσίευσε ο Σ. (οι άλλες εκδόθηκαν μετά το θάνατό του) είναι Κρίνα της Σαρόν (1821 - 1822).